Wydanie 19(1), 2020

Abstrakt. Mielopatia zwyrodnieniowa psów (CDM) jest nieuleczalną, przewlekłą, powolnie postępującą, autoimmunologiczną chorobą rdzenia kręgowego psa, dotykającą starsze psy, ras średnich i dużych. Jej etiopatogeneza jest nadal nieznana, ale najnowsze dane wskazują na to, iż za jej wystąpienie odpowiedzialna jest mutacja genu dysmutazy 1 nadtlenku (SOD1). Mutacja tego genu powoduje stwardnienie zanikowe boczne (ALS) u człowieka, dlatego też CDM jest zwierzęcym modelem ALS. Początkowe objawy kliniczne dysfunkcji rdzenia kręgowego (ataksja, niedowład spastyczny, paraplegia) nierzadko są mylone z objawami innych, bardziej powszechnie występujących chorób. Diagnoza postawiona za życia zwierzęcia wymaga ich wykluczenia, ale ostateczne potwierdzenie wystąpienia/wykluczenia CDM może nastąpić poprzez przeprowadzenie patologicznego badania tkanki rdzenia kręgowego. Obecnie nie ma dostępnego leczenia CDM, ale nowe terapie są obiecujące I dają nadzieję na przyszłość. Test DNA jest komercyjnie dostępnym narzędziem, które pomaga hodowcom uniknąć kojarzenia nosicieli CDM, co znacznie zmniejsza częstotliwość występowania zmutowanych alleli w następnychch pokoleniach.

Abstrakt. Celem pracy była analiza rozkładu płci norcząt w zależności od różnych czynników. Materiał do badań stanowiły: jednoroczne samice norki amerykańskiej 2 odmian barwnych: perła (P) i biała Hedlunda (WH). Płeć norcząt w analizowanych miotach rozpoznawano w wieku około 30 dni; wybierano tylko takie mioty, w których nie zanotowano żadnych upadków młodych. Analizowano rozkład płci norcząt na podstawie: długości ciąży, z której pochodziły, terminu pierwszego krycia i odstępu między pierwszym a drugim kryciem. W wyniku analizy stwierdzono, że u norki fermowej rodzi sie więcej samiczek niż samczyków. Wraz z dłuższą ciążą, późniejszym terminem krycia oraz większym odstepem między pierwszym a drugim kryciem zwiększa się liczba urodzonych samiczek, w stosunku do urodzonych samczyków.

Abstrakt. Celem pracy było określenie wpływu łubinu żółtego w mieszankach dla świń rosnących na parametry wzrostu oraz wartość rzeźną. Doświadczeniem objęto 40 świń [(wbp×pbz)×duroc], które podzielono na 2 równoliczne grupy: kontrolną (K) i doświadczalną (D). Jedynym źródłem białka w mieszankach dla świń kontrolnych była poekstrakcyjna śruta sojowa, natomiast do mieszanek dla świń doświadczalnych wprowadzono kolejno 10, 15 i 20% śruty z nasion łubinu żółtego odpowiednio w okresach: warchlak, tucznik I i tucznik II. Zastosowanie łubinu w mieszance dla warchlaków i tuczników w I okresie nie wpłynęło na parametry produkcyjne, natomiast w II okresie tuczu istotnie (P ≤ 0,05) zwiększyło dobowe przyrosty masy ciała. Wyniki rzeźne w porównywanych grupach świń były zbliżone (P>0,05). Podsumowując, można rekomendować stosowanie 10, 15 i 20% nasion łubinu w mieszankach dla świń rosnących z uwagi na istotne zwiększenie końcowej masy ciała przy jednocześnie efektywniejszym wykorzystaniu paszy. Ponadto zastosowane żywienie nie wpłynęło na umięśnienie i otłuszczenie świń.

Abstrakt. Przedstawiono dane dotyczące rozwoju jałówek simental różnych typów konstytucji w ontogenezie poporodowej w regionie karpackim. Przy wzroście masy ciała i rozwoju liniowym zwierzęta w typie oddechowym (grupa badawcza) zdominowały zwierzęta w typie limfatycznym (grupa kontrolna) o 7–9%. Należy również zauważyć, że zwierzęta w obu grupach rozwijały się harmonijnie. W przypadku masy ciała w wieku 6, 12 i 18 miesięcy jałówki z grupy badawczej przeważały jałówki z grupy kontrolnej odpowiednio o 7,5, 8,5 i 5,7%.

Abstrakt. Babeszjoza psów jest powszechną chorobą przenoszoną przez kleszcze, która występuje na całym świecie i stanowi zagrożenie dla psów przez cały rok. Niniejsza praca jest opisem agresywnego przebiegu choroby przenoszonej przez kleszcze u 11-letniego samca berneńskiego psa pasterskiego, co doprowadziło do śmierci zwierzęcia. Na podstawie analizy przypadku przedstawiono możliwe konsekwencje tej choroby dla zdrowia i życia psów. Szczególną uwagę zwrócono na ryzyko wystąpienia niedokrwistości autoimmunologicznej i małopłytkowości. W pracy opisano objawy choroby, metody diagnostyczne, przebieg i wyniki zastosowanego leczenia. W opisywanym powyżej przypadku choroba przenoszona przez pierwotniaka B. canis doprowadziła do zaawansowanych zmian w ukłądzie krwionośnym, zaburzając hemostazę całego organizmu.